۱۳۹۱ آذر ۵, یکشنبه

حضرتِ صبر سلام‌الله‌علیها


وقتی مظلومان خیلی مشهور باشند ظالم می‌خواهد آنها را بپوشاند. صدای زنگ شترها و هیاهو و هلهله عرب را زیاد کرده بودند تا کسی صدای خانم را که خطبه می‌خواند، نشنود. به مرحمت خدا و با اشاره حضرت، سکوت محض شد. چگونه می‌شود شتر راه برود اما صدا نکند؟ نفس اعراب هم ساکت شد. اگر بزرگ خانه‌ای به اهل آن بگوید ساکت، نفسها همه بند می‌آید. خانم زینب(علیه‌السلام) بگوید اسکتوا چطور؟ نفس امیر‌المؤمنین(علیه‌السلام) بگوید ساکت؛ از تمامی زمین هم نفس درنیاید، زیاد نیست.

از روضه‌ی حاج اسماعیل دولابی.

شب دوم اين دهه بود که ديدم عاشق حضرت زينب سلام‌الله‌عليها شده ام. می‌خواهم هرچند روزی که شد اين حالِ بکر را بچسبم. اگر يک قدم هم پيش‌ترش بيايم بعيد نيست چيزی از آن‌همه زيبايی به من هم برسد.
حضرتِ صبر!‌ قدسيان ملکوت را بيش‌تر از اين شرمنده نکن. شکوه‌ای آخر! کلمه‌ی تنهايی. زينبِ شکيب.