جنبه، بگو ظرفيت، بعضی‌ها پايين اه. خيلی زود دوست می‌شن، محبت می‌کن، عاشق می‌شن. به همون سرعت هم ارضا می‌شن. ظرفيت‌شون تکميل می‌شه و می‌بُرَن. راحت با همه‌کس رفيق می‌شن و گرم می‌گيرن؛ خيلی راحت هم دل‌می‌کَنن. آدم‌هايی هم هستند که گنجايش‌شون بيش‌تر اه. دل‌هایِ بزرگ‌تر دارند. طول می‌کشه تا گرمای محبت، نرم‌شون کنه؛ طول می‌کشه تا رابطه‌شون جوش بخوره؛ اولين سلام و دست‌ِ دوستی درازکردن‌شون زمان می‌بره؛ اما بعد از اين‌که مِيلِ تو رو کردن، نسبتی با هم پييدا کرديد، دل‌تنگِ ديدار هم شديد، دل‌های‌تان کم کم راهِ هم را ياد گرفتند، می‌شوند همان‌هايی که غبار غم از خاطر، چو بنشينند، بنشانند. عهد دوستی‌شان برباد نمی‌ره. اين‌ها هم هستند؛ تا تو را خود ز ميان با که عنايت باشد.
پی‌نوشت: 1- ظرفيت گرمايی: اين‌جا و اين‌جا. 2- جانِ کلام از آقايی‌ست؛ من فقط تقريرش کرده‌ام.